'Sade'ce Düşünmeye Bak!

İçimizde bize muhalefet eden bir güç var. Oruç bu güce dışarıdan müdahale eder.

Oruç tutan her kişinin beden hazları imsakla mühürlenir. Bazı diyet yapan bazı hastalar bu ayda rahat ederler. İrade gösteremeyip defalarca yenik düştükleri diyetlerini bir 'niyet' sayesinde rahatlıkla uygularlar.

Dürtülerle haz doyumlarının arası oruçla açılır. Egonun sınır tanımaz coşkusu susturulur. Nefs sükunete uğrarken kalp hareketlenmeye başlar. Manevi ve ruh dünyamızın merkezi olan kalbimiz nefsin sükunetinden gıdalanır.

Bu ayın anlam ve hikmeti böyle. Fakat toplum umurunda işler karışık. Her yıl ilanlarda "Ramazan coşkusu" ifadesine rastlıyoruz. İftardan sonra yapılan bu etkinliklerin orucu bütünleyen bir yanı yok. Aksine ramazan dışındaki aylara özgü çağrışımlar var.

Peki, oruçlu olan kişinin iftar sonrası bu tür morale ihtiyacı var mı? Oruç tutan kişi, düşünceyi de tutmalıdır. Bu ayın manasına ulaşmak için tefekküre dalmalıdır. Tefekkür için sükunet gerekir.

Beden haz bağımlılığından kurtulunca kalbin üzerindeki bağlar çözülür. Oruç, ruhu sakin bir iklime sokar. İç dinamikleri harekete geçirir. Bedenle ruh arasında zıt yönelişler başlar. Beden hazları yavaşlarken, ruh dünyamız daha duyarlı hale gelir.

Ruhsal sorunlarınıza farkındalık sağlamak için egonun susması gerekir. Nefsin bir ömür coştuğu süreçte oruçla gelen haz prangaları kişiye yol haritası çizer. Ramazan ayının mesajı, manevi yükseliştir.

Ramazan sadelik ayıdır. Hazlardan azat olan beden gergef gibi gerildiğinde, ruhta nakışlar meydana gelir. Ramazan demirin tavında dövüldüğü zamandır. Biçimlenme ve bir kalıba girme işlemidir. Bu ayda nefsin alışkanlıklarına alan açmak, onun coşkusunu artırmak nasipsizliktir. Zira coşku zamanı ayın sonunda; bayramda gerçekleşir.

Oruçlu kişi iftar ettikten sonra da düşünmesi devam eder. Günün süku00fbneti akşama sadelik olarak yansır. Ramazanda sessizlik tercih edilir. Kalbin kıvama gelmesi için önceki alışkanlıklar terkedilmelidir.

TV'de anlamlı mesajlar içermeyen programlar, mobil cihaz paylaşımları ve sanal ağları kontrol etmek bu ayın ruhuna aykırıdır. Ramazan derin düşüncelere dalma ayıdır. Neden? Çünkü modern hayatın hızı, zaman ve mekan algısını kendi gerçekliğinden koparmıştır. Kendine yabancılaşan insanın düşünebilme yetisi zayıflamıştır. Hayati bir öneme sahip olan 'düşünme' eylemi büyük yara almıştır.

Oruçlu kişinin içinde aktığı sadelik ve sukunet hali, düşünmeye davettir. Bu imkan modern zamanlarda ele geçmez bir fırsattır. Sadece Müslümanlar'a hibe edilmiştir.

Düşünen kişi hikmetle bakabilir. Tefekkür eden kendini bilir.

Sadece düşünürsünüz. Dışınızda bir şey değişmez değişim içtedir. Şu gerçek hikayede olduğu gibi.

Avusturalyalı gencin Müslüman olmaya karar verdiği an yaşadıklarını şöyle ifade ediyor: "Bir gece ruhani bir ortam hazırlamaya karar verdim. Bir mum yaktım. Pencereleri açtım.

Kuran'ı okurken kafamdaki soruların tüm ispatlarını görüyordum fakat yine de ufak bir kıvılcıma ihtiyacım vardı" Dedim ki: "Allah. Bu benim beklediğim vakit. Şimdi İslam'a katılmaya hazır olduğum vakit. Tek istediğim şey, bir işaret. Mesela, bir yıldırım düşmesi olabilir. Ya da evimin yarısının yere düşmesi olabilir. Bunlar senin için küçük şeyler. Sen Dünya'yı yarattın. Hadi." Hiçbir şey ama hiçbir şey olmadı" Ve kendi kendime: "Son şansım İslam'dı ve ben onu bulamadım" dedim.

"Kuran'ı tekrar elime aldım. En son okurken kaldığım sayfadaki ilk ayet şöyleydi: "İçinizde işaret arayanlar için size zaten yeteri kadar göndermedik mi? Etrafınıza bakın. Yıldızlara bakın. Suya bakın. Bunlar ilim insanları için işaretler" "Subhanallah! Kafama battaniyeyi örttüm. Uyuyor numarası yaptım. Korkmuştum" "Bütün işaretler baştan beri etrafımdayken kendi aradığım işaretlere karşı ne kadar kibirli olduğuma inanamadım. Ertesi gün karar verdim. Bu kadar. Müslüman oluyorum"

Ramazan günlerindesin. Sade(ce) düşünmeye bak! Kalbin coşkusu sükunetle gelir.